Değerli okuyucular, şimdiye dek farklı konuları ele aldık sizlerle aşkı, âşık olma hallerini, sevgililik durumlarına dair fikirlerimizi yazdık, dilimiz döndüğünce anlattık. Şimdi ise Size tüm bunların dışında bir başka durumdan bahsetmeye çalışacağız. Aşktan sonra.
Başlığımızdan da anlaşılacağı üzere konumuz bu. Önce bir meşhur şiirle sözü açalım.
“Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider”
Bunu söyleyen şair, bu çok güzel aşk şiirinde, aşk sözlerini, aşk bittikten sonra böyle tanımlar. İçinde bir çocuk umudu ve sevinci taşır. Umudu tükenmemiştir. Çünkü şairimiz aşkın büyüsüne inananlardandır. Çünkü şaire göre o aşkın bitmesi, yeni aşklara engel değildir ve nehir akmaktadır. Yani umut devam etmektedir.
Ama her zaman böyle olmaz. Biten aşk yaralar, yorar. Acıtır, canınız acıdıkça insanca güdülerle kanatmak ister kimi zaman karşındakini. Çünkü biten biraz umutlarınızdır, biraz düşlerinizdir, birlikte çıkılan yolda kalmaktır canınızı sıkan. İşte tam da burada bir mektuptan bir bölümü sunmak isterim. Biten bir aşkın ardından sevgiliye yollanan son bir dipnot. İçimizdekileri döken, hem hangimiz en azından bir kere böyle hissetmedik ki, dile getiremesek de.
İşte o mektuptan bir bölüm:
“ Onlar benimle tanıştıklarında Sen vardın. Her âşık kadın gibi üzülmemen, üzülmemden önemliydi. Sendin asıl olan Aşık kadınlar çokça yok sayar ya kendini bir adanmışlıkla sever çoğu zaman ve bunu aşk sanır, oysa tutunmaktır kimi zaman bir aldanmışlığa, ben de öyleydim sevdiceğim, şimdi ben tüm o sanrılardan sonra, böylesine özgüvenli, böylesine özgür, böylesine kararlı olunca, arkadaşlarım baştan bir şaşırdı ama sonra bu beni daha çok sevdiler. Daha çok anladılar. Sensiz yürüyebilirmişim öğrendim sevdiceğim.
Şimdi anlıyorum, her aşk ve her ayrılık geliştirir dönüştürür insanı, korkmamak kaçmamak gerekir, geride hangi konuda olursa olsun verilen emek kişiyi geliştirir, zenginleştirir, Büyüdüm, yürüdüm, değiştim sevdiceğim, içime en çok Seni alarak, kendimden biraz sana bırakarak, biliyorum tanıştığımız yerde değiliz, ama iyi ki tanıdım, iyi ki sevdim Seni. Ama işte yine de bunları irdeledikçe düşünüyorum sevdiceğim, Şimdi bizden ne kaldı geriye? Biraz kül. Biraz duman mı? Ve ne zaman bitecek bu özlem. Biz nerede yorulduk, nerde eksildik, nerede vazgeçtik birbirimizden?…”
Mektup böyle devam ediyor. Acının yine dibe vurduğu ama aşkın olumlamasından vazgeçilmeyen. Ama aslında hala canlı bir aşk söz konusu. Zira aşk tamamen bittikten sonra tüm bu sorgulamalar kalmıyor. Aşka biçilen ömür ne olursa olsun bitince dışa vurulsun, vurulmasın hisler birbirine benziyor. Dışa vurumlar farklılıklar gösterse de. Uzmanlara göre aşkın acısının geçmesinin süresi, yaşanan aşk süresinin yarısı kadar. Yani örneğin yaşanan aşk süreci 10 yıl ise, bunu atlatabilmeniz için geçecek süre 5 yıl. Hoş uzmanlara göre zaten aşkın maksimum süresi 3 yıldır. O yüzden bu kadar uzun sürmesi mümkün değil acının. O yüzden kendinizi çok da üzmeyin.
Evet, her aşk bitiyor bir gün. Yaşamda hiçbir şey sonsuza kadar sürmüyor. Yaşanan aşksa herkesin aşkı kendine benziyor. Asıl olan aşk bittikten sonra yola hiçbir şey olmamış gibi devam etmek değil, yaşananları sindirmek, kabul etmek, gereken dersi çıkarmak ve yaşananların size kazandırdıkları ile yola devam etmek. Her aşk bir kazanımdır ve hiçbir aşk mutlu bitmez. Bitse aşk olmaz. Ama bazen aşk dönüşür, değişir, Ama her halükarda bir miladı vardır ve yol biter. Ama aşktan sonra da, aşk devam eder.
