Bu zamana dek hiç Siberalem sitesine bakmayan var mı? (Arkadaşlık, chat sitelerinden biri; sevgiland gibi… ) Burada erkekler kız arkadaş buluyor, kızlar da erkek arkadaş… Peki bu arkadaşlıklar ne kadar reel arkadaşlıktır? İnternet üzerinden konuştuğumuz bir insana ne kadar güvenebiliriz? Daha da önemlisi, neden sanal ortamda böyle bir arkadaş bulma arayışımız var? Neden bir ekranın başına geçip arkadaş ya da sevgili arıyoruz? Kişi hayat arkadaşını, partnerini, ruh eşini ya da güvenilir bir dostu gerçekten de bu tanışma, arkadaş bulma sitelerinde bulabilir mi? Ekranın arkasındaki yabancı, gerçeğe dönüşebilir mi? Google+ arkadaş arıyorum= buyrun arkadaşınız! Mümkün mü bu?
Bunların cevabı kişiden kişiye değişir: Biri böyle bir şeyin mümkün olamayacağını dahası güvenilir olmadığını söyleyecek, bir diğeri kendi tanıdığından örnek verecektir: ”Benim kuzenim eşiyle internette tanıştı ve şimdi çok mutlular.” Bazıları da yıllardır tanıdığı bildiği insanla evlenip şaşkınlıktan kalıveriyor; bu zamana dek onu hiç tanımamışım diye… Bazısı 10 yıllık dostundan kazık yiyor, bazısı nette okey oynarken tanışıp en iyi dost oluyor. Ama bazısı da nette tanışıp güveniyor ve varını yoğunu kaybediyor. Bunun garantisi yok. Şans mı dersiniz, kader mi bilemem. Ama böyle bir şey var.
Bir de şu var: Nette tanışmış konuşmalarından etkilenip bir ilişkiye başlamışlar fakat ikisi da birbirinden çook uzak şehirlerde oturuyor. Bu yüzden aylardır, chatleşmeler ve sms mesajlarıyla süren flörtün sonunda 14 Şubat geliyor. Fakat daha ne bayan adamı görmüş, ne adam kadını… Eh 14 Şubat da ücretsiz arkadaşlık sitelerindeki gibi kolayca kutlanmaz ki… Kadın hediye bekler, sevgilisini yanında ister. Adamın mali gücü yerinde diyelim (e o zaman kadını görmeye niye hiç gitmemiş, zaman sorunu mu? Belki…) 14 Şubat’ta elinde çiçeklerle ve hediyesiyle bilmediği bir şehre gitti. Kafada kadının bir imajı oluşturulmuş, beklenti büyük. Kadın geliyor ve ŞOK ŞOK ŞOK! Kadın hiç de beklediği gibi değil. Oysa kameralı konuşma yapmışlardı. Telefonla konuşup birbirlerinin seslerini duymuşlardı. Ama bir tuhaflık var. Bu kişi o kişi değil. ”Dul kadınlar gibi kapkara giyinmiş, bir de meymenetsiz. Sürekli susuyor. Espri anlayışı sıfır üstelik benim esprilerime de gülmüyor.” Ya da bu durum kadın için de böyle olabilir: ”Aylardır beklediğim flört ettiğim adam bu muymuş? O favoriler ne öyle… Elvis Presley sanıyor kendini herhalde… Çiçeği sevdim ama hediye zevki de iyi değilmiş pek” gibi… 15 Şubat’ta çift çoktan ayrılmıştır.
Versiyon 2: Adam, kadını ilk kez 14 Şubat’ta göreceğinden biraz gergindir, kadın da öyle… Adam bilmediği şehre ayak basar ve kadın onu karşılar. Adam durup kadının gelişini izler: Tıpkı hayal ettiği gibidir, hatta çok çok daha iyidir. Adam o anda biliyordur ki; evleneceği kadın işte bu kadındır. Ve kadın düşünür: ”Evleneceğin adam işte tam karşımda… ”
14 Şubat akşamı 2. versiyonu yaşamanız dileğiyle…
